شرکت دانش بنیان یا همان شرکت های متمرکز بر دانش از این دسته از شرکت ها هستند که ریشه رشد هر کشور در حال توسعه ای محسوب می شوند.
مدیریت دانش جایی است که سازمان ها،دانش را جمع آوری،ذخیره و استفاده می کنند تا عملکرد و رقابت را بهبود بخشند.
در واقع دانش محور بودن به معنای جنبه های مختلف زندگی مدرن، از اقتصاد و آموزش گرفته تا تصمیم گیری در زمینه های حرفه ای و شخصی را در بر می گیرد.
تاریخچه روی کار آمدن شرکت های دانش بنیان به سال ۱۹۷۹ میلادی بر می گردد. سهامداران این شرکت ها، اغلب با فراگیری علوم و دانش و نوآوری ها موفق به ارائه یک خروجی غیر مالی می شوند. این خروجی می تواند اموال معنوی همچون حق اختراع،نرم افزارها، دانش های فنی،طرح های صنعتی و … باشد.
ویژگی های دانش بنیان:
۱_آفرینش ایده های جدید بر پایه فناوری کشور
میزان خلق ایده ها در داخل هر کشور به میزان سطح دانش و فناوری های همان کشور بستگی دارد. به جهت ایجاد یک طرح خلاقانه و نوین در داخل کشور باید محیطی مناسب برای آزمایش و ارائه آن فراهم باشد. در صورتی که طرح با زیر ساخت های کشور مغایرت داشته باشد،حمایت از آن ها در کشور امکان پذیر نخواهد بود.
۲_عدم وجود هیچ گونه مال ملموس
این شرکت ها برخلاف کسب و کارهای تجاری هیچ گونه مالی مانند تجهیزات،ماشین آلات،زمین و… به نام ندارند. چرا که این شرکت ها فقط بر اساس فناوری های پژوهشی و علمی بنا شده است.لازم به ذکر است که به دلیل دانش محور بودن و نداشتن هیچ گونه مال ملموس، دارای اظهارنامه مالیاتی یا درآمدی نیز نخواهند بود.
۳_داشتن یک خروجی نو
این شرکت ها باید دارای یک خروجی باشند.محصولات این شرکت ها باید به تولید برسند و یا حداقل در یک نمونه آزمایشگاهی ساخته شوند. محصولات شرکت های مبتنی بر دانش باید از سطح فناوری بالایی برخوردار باشند. هویت علمی این شرکت ها و موسسات باعث شده که قشر اساتید و اعضای هیات علمی دانشگاه ها نقش بسیار مهمی در ایجاد این شرکت ها داشته باشند.
۴_ثبات دانش در برابر تحولات جهانی
سازمان (word trade organisation)WTOکه به سازمان تجارت جهانی معروف است،قوانین تجارت را تنظیم و اختلافات بین سازمانی را حل می‌کند و بر این باور است که چون اساس شرکت های دانش محور دانش نوین می باشد، باید این شرکت ها در مقابل تغییراتی که ممکن است در آینده در دنیای تکنولوژی رخ دهد؛ مقاومت کنند.
